به گزارش مهر در قم ، در شعر آيت الله لطف الله صافي آمده است:

اربعين است و دل از سوگ شهيدان خون است  /  هر که را مي‌نگرم غمزده و محزون است

زينب از شام بلا آمده يا آنکه رباب  /  کز غم اصغر بي‌شير، دلش پرخون است

يا که ليلي به سر قبر پسر آمده است  /  کاشکش از ديده روان همچو شط جيحون است

مادر قاسم ناکام که مي‌نالد زار  /  بهر آن طلعت زيبا و قد موزون است

در ره کوفه و در شام و سرا ظلم يزيد  /  کس نپرسيد ز سجّاد که حالت چون است

دختر شير خدا ناطقة آل رسول  /  کز نهيب سخنش کفر و ستم موهون است

کرد ايراد چنان خطبه و ثابت بنمود  /  که يزيد شقي از دين خدا بيرون است

زنده دين مانده ز تصميم و ز ايثار حسين  /  حق و حرّيت و اسلام به او مديون است

هان بياييد و ببينيد که در راه خدا  /  صحنه‌ي رزم ز خون شهدا گلگون است

آه و افسوس که کشتند لب تشنه امام /  زخم بر پيکر پاکش ز عدد افزون است

قصّه‌ي کرب و بلا قصه‌ي صبر است و قيام  /  به فداکاري و جانبازي و دين مشحون است

تا ابد نام حسين بن علي در تاريخ  /  با ثبات قدم و نصرت حق، مقرون است

جاودان عزت حزب الله و انصار خدا است  /  خيمه‌ي باطل و احزاب دگر وارون است

هر که در حصن ولايت رود از روي خلوص  /  ز آتش دوزخ و آن هول و خطر، مأمون است

«لطفي» از عاقبت کار مکن قطع اميد  /  که به الطاف حسين بن علي ميمون است