هر كس كه قبول مي كرد رهبري تيمي را در دست گيرد كه فصل پيش 3 جام بزرگ را برد و براي اولين بار در تاريخ فوتبال ايتاليا دست به اين كار بزرگ مي زد، اشتباهي بزرگ را صورت مي‌داد و اين اشتباه از بنيتس 51 ساله و اسپانيايي سر زد. مشكل دوم سرمربي سابق ليورپول در دوران حضورش در اينتر ناسازگاري او با مديران باشگاه و بويژه شخص ماسيمو موراتي بود.

او آشكارا به انتقاد از مالك اينتر پرداخته و او را به خاطر عدم جذب نفراتي جوان‌تر در بازار نقل و انتقال‌هاي زمستاني سرزنش كرده بود. با اين اوصاف اقامت بنيتس در جوزپه مه‌‌آتزا فقط 6 ماه طول كشيد و هرچند او مي‌تواند به اين دل‌خوش دارد كه در همين مدت‌كوتاه عنوان قهرماني جام باشگاه‌هاي جهان را براي اينتر فتح و آن را هم ضميمه افتخاراتش كرد اما حقيقت آن است كه آسان‌ترين راه را در اين زمينه پيمود و با توجه به حذف زودهنگام نماينده آمريكاي جنوبي ـ اينترناسيونال برزيل ـ فقط با قهرمانان متوسط باشگاه‌هاي آسيا و آفريقا در آوردگاه امارات مصاف داد و چاره‌اي جز پيروزي برآنان نداشت.

بنيتس براي اين كه متهم به دنباله‌روي صرف از روش‌هاي آقاي خاص پرتغالي نشود و با اجراي فوتبالي تهاجمي دوستداران فوتبال را كه «اينتر مورينيو» را به دفاعي‌بودن متهم مي‌كردند به تحسين وادارد، روش‌هاي او را تا حدي عوض و سيستم تهاجمي را به سيستم غالب و اصلي بازي اينتر بدل كرد. در اين راه از همان آغاز فصل نه‌تنها «جاناتان بيابياني» فرانسوي را كه هنوز كلاس بازي در اينتر را ندارد و كوتينيو برزيلي را كه در 18 سالگي بسيار كم تجربه است، به عنوان بازيكنان ثابت اينتر به كار گرفت (و همان‌طور كه پيش‌بيني مي‌شد، هيچ‌يك جواب ندادند) بلكه بندهاي احتياط و بازي مستحكم در ميانه ميدان تيم را نيز از هم گسست و يكي از دلايل اوجگيري اينتر در فصول گذشته را محو كرد.

سرمربي 6 فصل گذشته ليورپول به واقع يك سيستم امتحان پس داده و موفق را در اينتر بدون دلايلي راسخ و قوي عوض كرد و اين تيم به دليل خو نگرفتن با آن و عدم تلاش در اين راه در 16 هفته آغازين ليگ ايتاليا 4 باخت داد و تا قبل از سفر به امارات 13 امتياز از آث.ميلان(صدرنشين) عقب افتاد، در گروه خود در جام قهرمانان باشگاه‌هاي اروپا نيز فقط با عنوان دومي به مرحله بعدي راه يافت كه دردسر رويارويي با بايرن مونيخ آلمان را در مرحله نخست حذفي پيكارها برايش خريد.

بنيتس با احتساب سوپرجام ايتاليا كه آن را در ابتداي فصل فتح كرد با تصاحب 2 جام تازه در فصل جاري ظاهرا كارنامه خود را غني‌تر كرده، اما حقيقت آن است كه سوپرجام ايتاليا، جامي تك مسابقه‌اي و كم اهميت‌ترين جام در ميان فتوحات اينترميلان به حساب مي‌آيد.

اما بنيتس دقايقي بعد از فتح جام باشگاه‌هاي جهان در گفت‌وگو با مطبوعات حمله‌اي وسيع‌تر از هميشه به موراتي كرد و اگر هم رئيس اينتر قصد قبلي براي بركناري بنيتس نداشت (كه البته داشت) همين مصاحبه هم براي مقصود فوق كفايت مي‌كرد.

با اين حال انتخاب «لئوناردو» برزيلي براي هدايت اينتر به عنوان جانشين بنيتس، رويدادي كه فقط 24 ساعت بعد از بركناري وي صورت پذيرفت، نمي‌تواند اقدامي عقلايي باشد زيرا لئوناردو در تك فصل سرمربيگري‌اش در آث.ميلان، آنقدر نتايج بدي گرفت كه در پايان فصل كنار گذاشته شد ولي بنيتس هم دلايل كاملا كافي را براي بركناري خود به موراتي و دستياران وي داده بود.

شايد هم ستيز با سران باشگاهي كه در آنها كار مي‌كند، خصلت و عادت بنيتس باشد. او به همين سبب در آخرين فصل كارش در والنسيا و 2 فصل واپسين حضورش در ليورپول فاقد آرامش لازم بود و آن درگيري‌ها از كارايي خود او بويژه در انفيلد كاست. بنيتس هر چند برخلاف خوزه مورينيو ظاهري مودب و آرام دارد، اما معمولا در جنگ‌هاي قدرت در باشگاه‌هايي كه كار مي‌كند، كوتاه نمي‌آيد و حاضر نيست حكومتش بر مسائل فني تيم سست و كمرنگ شود. او مايل نيست در پشت پرده با افرادي كه مي‌توانند جايگاه او را در يك تيم محكم كنند، مصالحه نمايد يا مسائلي را از روساي باشگاه‌ها بپذيرد كه ناقض حيطه كاري و سلطه او در مقام سرمربي تيم باشد.

بنيتس در مستايا نيز همين مشكلات را داشت اما والنسيا را به اولين قهرماني‌اش در ليگ اسپانيا بعد از 30 سال رساند و در سال 2004 به دوگانه ليگ اسپانيا و جام يوفا نايل ساخت. با اين حال او با «خسوس گارسيا پيتارچ» مديرفني والنسيا برسر سياست‌هاي خريد و فروش بازيكنان در باشگاه درگيري داشت.

بنيتس قبل از ترك مستايا به حالت تمسخر گفت: «گفتم يك لوستر مي‌خواهم و آنها يك چراغ خواب مردني را تحويلم دادند!»

با اين حال سيستم كار بنيتس در 3 سال آخر حضورش در ليورپول و حاصل و عايدي آن هم، چيزي چندان فراتر از يك چراغ خواب كم‌سو نبود. او با فتح جام قهرمانان باشگاه‌هاي اروپا در همان فصل نخست حضورش در ليورپول و آن هم توسط تيمي كه اكثر قريب به اتفاق نفراتش به لحاظ كيفي واقعا متوسط بودند، دست به كاري ارزشمند و معجزه‌وار زد و در فصل دوم سرخ‌هاي انفيلد را فاتح جام حذفي انگليس كرد و در فصل سوم نيز دوباره آنان را به فينال جام باشگاه‌هاي اروپا رساند و اين بار به مقام دومي قناعت كرد. ولي فصل آخر حضور او در ليورپول با دست‌هايي كاملا عاري از افتخار و گلايه دائمي از مديران باشگاه سپري شد. آن هم 2 مدير آمريكايي كه چون با يكديگر اختلاف داشتند، نمي‌‌توانستند بر سربركناري بنيتس تفاهم كنند.

مربي اسپانيايي از وضعيت مورد بحث به بهترين شكل براي طولاني‌تركردن اقامت خود در انفيلد سود جست ‌و صرف‌نظر از فصل آخر كه محروميت‌هاي مالي قدري دست‌هاي او را بست با پول «هيكس و جيلت» (مديران آمريكايي) هر بازيكني را كه خواست، خريد اما مساله اين بود كه خريدهاي بدي داشت و اكثر نفرات مورد نظر وي اگر نظاير فرناندو تورس، استيون جرارد و خاوي‌ير ماسكرانو را قلم بگيريم، بازيكنان متوسطي بيش نبودند كه نمي‌توانستند سرنوشت ليورپول را تغيير بدهند. او حتي مدعي شد كه كنترل لازم را برخريدو?فروش‌ها در انفيلد ندارد، اما آنچه تيم وي را از افتخارات دور نگه مي‌داشت، حاصل چند سال كار فراوان اما كم‌ثمر وي و خريدهاي اغلب نابجاي خود او بود. فراتر از آن ناكامي‌هاي ليورپول را مي‌شد به سيستم بازي‌هاي انتخابي بنيتس ارتباط داد كه لااقل در صحنه‌هاي داخلي فوتبال انگليس به هيچ روي جوابگو نبود و كاملا معيوب نشان مي‌داد. او 6 سال وقت را صرف وعده‌دادن به هواداران ليورپول در زمينه فتح ليگ انگليس كرد، اما بجز يك سال هرگز به اين هدف نزديك هم نشد و در آن فصل هم جنگ قهرماني را با 4 امتياز فاصله به منچستريونايتد واگذار كرد.

با اين مقدمات هيچ‌كس از اين كه بنيتس در پايان فصل گذشته طي توافقي دوجانبه با سران ليورپول از اين تيم جدا شد، تعجب نكرد و ناراحت هم نشد اما حيرت‌آورتر از آن قبول پيشنهاد ماسيمو موراتي براي پركردن جاي مورينيوي بسيار موفق در اينتر بود. او بسيار زود با درياي مشكلات كه بعضي از كنترل وي خارج و برخي نيز خلق شده توسط خود او بودند، در اين باشگاه مواجه شد. به اعتقاد وي تركيب اينتر پير و بعد از فتح سه‌گانه بزرگ فصل پيش‌اش بدون انگيزه شده بود و راه احياي آن خريداري چند بازيكن جوان و تازه بود. از طرف ديگر در اوايل فصل تعداد قابل توجهي از نفرات ثابت اينتر با آسيب‌ديدگي‌هاي مزمن و شديد مواجه شدند و نراتزوري از اين طريق مدتي بدون جوليو سزار، مايكون، ساموئل، ميليتو، كامبياسو، مونتاري و حتي زانه‌تي (مظهر ثبات و دوام و كاپيتان باشگاه) بازي مي‌كرد و اين مساله بهانه ظاهرا خوبي براي بنيتس براي توجيه نتايج ضعيفي بود كه تيمش در «سري‌A» و جام قهرمانان اروپا گرفت. اما موراتي و كارشناسان متوجه شده بودند كه مشكل اصلي اينتر نه مساله فوق بلكه توصيه‌ها و برنامه‌هاي تاكتيكي سرمربي تيم است كه با نفرات تيم همخواني ندارد.

اين هم يك حقيقت تلخ و اضافي بود كه اكثر اينتري‌ها به دلايلي موجه و غيرموجه از بنيتس دل خوشي نداشتند و به‌هيچ وجه همان بازي‌ها و نمايش‌هايي را كه براي مورينيو ارائه مي‌دادند، شامل حال بنيتس نمي‌كردند. آنها حتي در مصاحبه‌هايشان به وضوح از مورينيو تعريف و براي وي ابراز دلتنگي مي‌كردند و چون از اجراي روش‌هاي بازي بنيتس اكراه داشتند، هيچ‌گاه با جان و دل به آن نمي‌پرداختند. استدلال‌هاي غيرمنطقي بنيتس به حدي رسيد كه چند بار گلايه كرد تنها ميراث مورينيو براي وي در جوزپه مه‌آتزا يك تيم پير و مصدوم بوده است و گفت وقتي شكست‌هاي اين فصل به سبب همين نتيجه از راه رسيد مديران اينتر از وي حمايت نكرده‌اند. حال آن كه او بعد از شكست خانگي تيمش برابر رم و سپس ناكامي در دربي حساس ميلان و ايجاد فاصله‌اي عميق بين اين تيم و آث.ميلان در صدر جدول كالچو، فقط با حمايت شخص موراتي ماندني شده بود. در غيراين صورت اصلا گذارش به جام باشگاه‌هاي جهان و آوردگاه امارات نمي‌كشيد تا يك جام بزرگ و پرطمطراق را مفت و آسان به دست بياورد و بابت آن پز بدهد.

اين كه آينده بنيتس چيست بزودي مشخص مي‌شود ولي تعداد خواستاران وي كم نيست و ناكامي‌اش در 3 سال آخر حضور او در ليورپول چندان براي وي مضر نبوده و كوتاه شدن اقامت او در اينتر تا حد 6 ماه نيز به لطف فتح 2 جام به نفع او كار مي‌كند. پيشينه‌اي كه از وي در سطور قبلي از دوران حضورش در والنسيا و 3 سال نخست كارش در ليورپول آورديم او را يك مربي پرافتخار جلوه داده و در جمع 10 مربي اول دنيا نگه مي‌دارد. هر تيمي كه بخواهد با او كار كند، بايد از آغاز بداند مردي كه پيشينه فتح سوپرجام اروپا با ليورپول را هم دارد و در 3 كشور بزرگ و اصلي فوتبال اروپا (اسپانيا، انگليس و ايتاليا) به جام‌هايي بزرگ رسيده، از مجادله براي رسيدن به اهداف خود حتي با مديران باشگاه‌ها ابايي ندارد.

 Channel 4 
مترجم: وصال روحاني