طبيعي است كه احساس بسيار خوبي را تجربه كرده باشم. قريب 50 روز به خاطر 2 آسيب‌ديدگي از ميدان دور بودم و اين مساله برايم بسيار سخت بود و دلم براي حضور مجدد در ميدان پر مي‌كشيد. اضافه بر من، مايكون، ميليتو و زانه‌تي نيز تازه به صحنه برگشته‌اند و آنها هم مشكل مصدوميت داشتند. بديهي است كه همه ما از اين بازگشت همراه با قهرماني و فتح يك جام معتبر تازه بسيار خوشحال باشيم. ما هم خوب بازي كرديم و هم خوب نتيجه گرفتيم و اميدوارم اين قهرماني تازه يك نقطه‌عطف براي ما در اين فصل و شروع بازگشت‌مان به جاده موفقيت بوده باشد.

او گناهي نداشت. وي تازه به تيمي پيوسته بود كه نفراتش در ماه‌هاي اخير با انواع مشكلات و مصدوميت‌ها رودررو شدند. حتي آشنا شدن صرف و اوليه با ساختار اينتر و چرخه‌هاي كار در آن نيز براي يك مربي تازه به چند ماه وقت نياز دارد و بنيتس اسپانيايي با شرايطي اضطراري ناشي از غيبت نفرات كليدي تيمش مواجه شده بود. معتقدم اگر ما نفرات بازگشته اينتر تا پايان فصل با مشكل تازه‌اي روبه‌رو نشويم، مي‌توانيم تيم را به فرم و شرايط مطلوب فصل گذشته برگردانيم و طبعا جانشين بنيتس هم برخلاف ماه‌هاي گذشته مي‌تواند با گروهي منسجم كه نفراتش از نو در اختيارند، كار كند و بهره‌هاي اين قضيه را بگيرد.

نمي‌دانم، اميدوارم كه چنين باشد. آنچه در موردش ترديدي ندارم، عزم خودم براي فتح جام‌ها تا سرحد امكان از زمان حرفه‌اي‌‌شدنم و شروع حضورم در مسابقات بزرگ اين رشته ورزشي است. با اين اوصاف من و ساير برزيلي‌ها جام جهاني نوزدهم را هم فقط با هدف فتح جام آغاز كرديم. بعد از ناكامي‌ در آفريقاي جنوبي انتقادات زياد و غيرعقلايي و غيرقابل پذيرشي از كارلوس دونگا شد، اما انگار از ياد برده بودند كه ما طي حدود 4 سال سرمربيگري وي در تيم ملي برزيل جام كنفدراسيو‌ن‌ها و كوپا آمريكا را برده بوديم و چندان باختي هم نداشتيم و دونگا خوب مي‌دانست با هر مسابقه چطور طرف شود. باور او و همه ما بازيكنان تيم اين بود كه در آفريقا حداقل به فينال مي‌رسيم و اين را كمترين دستاورد خود مي‌دانستيم. با اين اوصاف لابد متوجه مي‌شويد كه شكست در جمع 8 تيم مرحله پاياني در برابر هلند چقدر براي ما دردآور بوده است. آن واقعه بسيار بد هم سپري شد و حالا من، مايكون، لوسيو و كوتينيو ـ برزيلي‌هاي اينتر ـ بسيار اميدواريم كه در كنار ساير نفرات سله‌سائو (برزيل)‌ در سال 2011 كوپا آمريكا را از نو فتح كنيم و مهم‌تر از آن براي قهرماني در جام جهاني 2014 كه ميزباني آن با خود ما است،‌ دورخيز كنيم.

يكي از اهداف اصلي‌‌ام چون صحبت‌مان به تيم ملي برزيل كشيده شد،‌ حفظ پيراهن ملي تا سر حد امكان است و در اين راه نحوه حضورم در ميدان طي سال 2011 از نهايت اهميت برخوردار است. من واقعا آرزو دارم با پيراهن برزيل فاتح جام‌جهاني 2014 شوم زيرا در اين سطح هيچ هدف و جايزه مهم‌تري از جام جهاني وجود ندارد. درس‌‌هاي برگرفته از جام جهاني 2010 براي اين كه در سال 2014 نتايج بهتري بگيريم، بسيار به كار مي‌آيد. آن چه در آفريقا به ما تفهيم شد و درسي است كه بويژه در دو سه دهه اخير مفهوم و صحت بيشتري يافته، اين است كه در اين سطح هيچ چيز قطعيت ندارد و هيچ تيمي مطمئن به پيروزي و قهرماني نيست و برعكس هر نتيجه‌‌اي متصور است. اگر اين را باور داشته باشيم و در همين راستا حركت كنيم قهرماني در جام جهاني خانگي مقدورتر خواهد شد زيرا به هر حال ميزباني مزايايي دارد كه به هيچ روي نمي‌توان كوچك و كم‌تاثير شمرد.

من نيز چنين اعتقادي ندارم. در زمان جام‌جهاني بعدي 34 ساله خواهم بود كه براي دروازه‌بانان سن بالايي به حساب نمي‌آيد بلكه نزديك به سن پختگي محسوب مي‌شود. قدر مسلم اين كه من در ماه‌ها و سال‌هاي پيش‌رو با تمام وجود خواهم كوشيد و يقين دارم مانو منه‌زس (سرمربي تيم ملي برزيل)‌ هر كس را كه شايسته‌تر باشد فراخواهد خواند.

دليل آن بسيار ساده است. از يك سو او بعد از ناكامي دونگا در جام جهاني 2010 قصد داشت كارش را با آزمودن جوان‌ترها و به واقع ساختن آينده تيم ملي آغاز كند و نه رويكرد مجدد به آزمايش پس‌داده‌ها و از طرف ديگر خود من نيز همان‌طور كه قبلا گفتم حدود 2 ماه مصدوم و از ميدان دور بودم و براي اينتر هم بازي نمي‌كردم.

بله، منه‌زس مدت كوتاهي بعد از انتصابش به عنوان سرمربي برزيل به قصد گفتگو با لژيونرهاي كشورمان سفري به اروپا كرد و به باشگاه‌‌هاي آنان سرزد و به اينتر هم آمد. او در آن روز به من، لوسيو و مايكون اطمينان داد كه هيچ مانعي فراروي ما براي بازي مجدد در تيم ملي برزيل وجود ندارد و سرنوشت در دست خود ما است و كافي است در بازي‌هاي اينتر خوب و آماده ظاهر شويم تا او ما را دعوت كند.